کد مطلب:27158 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:26

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

فروع دين كه به ترتيب عنوان شده آيا اينها هركدام نسبت به ديگري اولويت دارند يعني د رطول همند يادرعرض همند؟

اجمالا مي توان پاسخ گفت : كه مقام ولي فقيه نيز مستثني از نقد وتحليل صحيح نسبت به عملكرد ورفتار نيست وليكن آنچه به نظر ضروري مي رسد بيان شرائط نقد وبررسي است .

جايگاه ولي فقيه از دو منظر قابل تحقيقاست ،اول: از نظر سياسي ، دوم: از نظر عقائد شيعي . در عقائد شيعه صلح وجهاد،تولي و تبري و تمامي مسائلاجتماعي وسياسيمانند نماز و روزه داخل در حوزه فقه است و اجتهاد مي پذيرد و مقلد بايد در همة آنها تقليد كند و مطيع مقام ولايت فقيه باشد وآنچه در زمان حضرت امام ( ودر زمان مقام معظم رهبري نيز مطرح بوده وهست جايگاه ممتاز ولايت فقيه در تعيين همين امور است .

براي روشنتر شدن مطلب به نمونه هايي از اين تولي و تبري در مسائل سياسي توجه مي نماييم : در زمان امام (ايشان فرمودند : ((دولت آقاي موسوي دولت اسلام است وكار كردن براي اين دولت كار كردن براي اسلام است )) يا اينكه (( رابطه ما با آمريكا رابطه گرگ وميش است )) ويا ((بين ما وآمريكا هيچ وقت سازشي پيدا نخواهد شد )) ونيز اعلام جنگ در برابر عراق و شركت عموم مسلمانان بعنوان واجب كفائي ، از جمله مسائل سياسي ودر عين حال از موارد تبري وتولي ودر حوزه مسائل فقهي قراردارد كه توسط ايشان معين گشته است .

بنابراين در ديدگاه شيعه جايگاه ولي فقيه تنها يك رهبري سياسي نيست كه انتقاد به او شأن عامه مردم باشد بلكه انتقاد بر عملكرد رهبري فقيه تنها از ديدگاه مجتهدين كه نظر فقهي دارند ممكن است وبايد دانست ولي فقيه نيز با نظر شخصي نسبت به امور مسلمين حكم نمي راند وتكليف را از ديدگاه اسلام معين مي نمايد .



بسنجند. همانطوركه شوراي نگهبان وظيفه دارد مطابقت يا عدم مطابقت مصوبات مجلس شوراي اسلامي را با اسلام نظارت كند ،افعال ولي امر مسلمين نيز قطعا اين جنبه را دارد و مجلس خبرگان صلاحيت اظهار نظر در اين مورد را دارد.

اما از لوازم اين انتقاد كه در فرمايشات استاد مصباح نيز بدان تاكيد شده رعايت اخلاق اسلامي در انتقاد است كه اولاًپيش از انتقاد بايد اصل موضوع محرز وعيب واشكال قطعي باشد نه آنكه مبتني بر شايعات واخبار غير قابل اعتماد باشد. در ثاني به منظور اصلاح وسازندگي انتقاد شود نه براي عيبجويي ورسوايي اشخاص واينكه انتقاد براثر دلسوزي ، خيرخواهي وصميميت باشد نه به سبب برتري طلبي ، ودر نهايت انتقاد بايد بدون هيچ توهين وجسارت باشد. (2)

از برداشتهاي نادرستي كه براي بعضي از مردم پيش مي آيد انتقاد ناميدن قضاوتهاي غير عالمانه خويش است، توجه نمي كنند كه ولي فقيه از پيش خود حرف نمي زند وحكم اسلام را مي گويد و انتقاد آنها ورود در حوزه تخصصي فقه اسلام است نه انتقاد به يك رهبر سياسي .

ازجمله مواردي كه ممكن است مورد برداشت نادرست واقع شود ، معناي عبارت ((النصيحه لأئمه المسلمين))است،بايد عنايت داشت كه نصيحت دراينجا به معناي پندواندرز نبودهبلكه به معناي((دلسوزي وخير خواهي))(3) بكار رفته است ،كما اينكه در فرمايشات مولي علي(آمده است: از حقوق ولي امر مسلمانانبر مردم اينست كه نصيحت كننده او باشند و مراد از نصيحت همدلسوزي وخيرخواهي است كه شامل عامه مردم و متخصصين امر مي شود.



ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1ـ استاد مصباح ، پرسشها و پاسخها ، جلد 3، ص 70

2ـ استاد مصباح ، پرسشها و پاسخها ، جلد 3، ص 69،70

3ـ در مفردات راغب ، ص 494و قاموس قرآن ، سيد علي اكبرقرشي ، جلد 7 ، ص 71 نيز ماده ((نصح)) به معناي خلوص نيت و خير خواهي محض بكار رفته وهمچنين آيه 91 سوره مباركه توبه نيز بر اين معنا تصريح دارد : (( ... ولا علي الذين لايجدون ما ينفقون حرج اذا نصحوا لله ورسوله ... )) ( بر ضعيفان وبر بيماران وبر كساني كه چيزي براي خرج كردن ندارند در صورتي كه براي خدا و رسولش خير خواهي كنند تكليفي نيست ... )



واحد تحقيقات و پژوهش